Nie zabijajcie nas

Musicie wiedzieć, że Radca Minister pouczony przez kolegę łącznościowca musi kierować się środkami ostrożności i pisanie tego tego bloga bywa kłopotliwe. Stąd piszę co mi się przypomni.
Żeby Radca Minister został dobrze zrozumiany: ilekroć pisałem o Radku, miałem na myśli Ministra Radosława Sikorskiego, a nie Grzesia Schetynę, który „działając” w Solidarności Walczącej używał pseudonimu „Radek”. A był zakonspirowany tak głęboko, że nawet SB nie interesowała się nim mimo dekonspiracji (to ironia). Zresztą przez swój niezorganizowany charakter musiał opuścić jej szeregi i zmienił odcinek na NSZ. Kornel akurat na ludziach się zna (która to cecha podobno nie zawsze przechodzi w genach na potomstwo, jak twierdzą w zaprzyjaźnionym resorcie).
Ale na temat! Obserwuję że w niesprzyjających medialnie czasach Konrad Szymański nieźle ogarnia sprawy europejskie, ostatnio próbując łatać dziury powstałe przez niezręczność Witolda. Ale bomba wisi w powietrzu. Może nawet czeka nas powrót do UKIE-bis, bo relacje Witka z Kondkiem są… specyficzne. Ktoś nazwał nawet Konrada kelnerem, ten chciał zresztą wyprowadzić maksymalnie sprawy europejskie poza resort. Witold przestał już walczyć o wpływy u Beaty, gra bardziej na przetrwanie. Żeby nie było jak z Rafałem Trzaskowskim w poprzednim rozdaniu. A Konrad też swoje ambicje ma i jeszcze nas zaskoczy, tym bardziej że pozycja Witolda na Nowogrodzkiej jest coraz słabsza. Podobnie jak w Waszyngtonie, bo te słynne kontakty Witolda za oceanem są mocno przereklamowane. Śmiem zaryzykować stwierdzenie że może być zmiana naszego szefa niedługo po Szczycie NATO, a Konrad nie chce być z tym kojarzony.
Amerykanie szanują niezależność i własne zdanie, jeżeli Witold zacznie serwować a nie tylko odbijać piłeczkę oraz uniknie gaf – ma szansę zostać w grze. A tarcia pojawiają się też na linii z Pałacem Prezydenckim (czyt: z Krzysiem Szczerskim). To już nie te czasy jak obraził się na Towpika, po czym spokorniał przyjeżdżając do Przedstawicielstwa przy NATO w Brukseli. Źli ludzie szepczą, że poskarżył się wtedy Amerykanom na Towpika, o czym zażenowani poinformowali centralę. Ale człowiek uczy się przez całe życie, teraz stara się traktować ludzi mniej instrumentalnie, nawet można go na swój sposób polubić.
Owszem, Witold miewał problemy z lojalnością, nawet jeśli czasami w dobrej wierze. Bo Pani Fotyga nie była, delikatnie mówiąc, dobrym ministrem. Podważał jej „kompetencje”, ale już wtedy rodził się nim polityk. Gdy w 2006 roku gdy zaczynał negocjować tarczę niektórzy żartowali, że jest bardziej proamerykański od Amerykanów. Relacje Sikorski-Majski; wróć – Sikorski-Waszczykowski to oddzielny temat który RM opisze i pozwoli opublikować dopiero po śmierci, ale Radek liczy że Waszczykowskiego okiełzna. Nawet po swojemu go cenił. Nomen omen relacje Witka z Pawłem Kowalem to dopiero temat!
Generalnie Witek stał się człowiekiem PiS-u z odprysku, po słynnym wywiadzie w którym stwierdził że Bush niebawem będzie miał tylko wykłady dla dealeów używanych samochodów, ale gdzie szczerze przyznał że rząd PO tarczę po prostu sabotuje.
Witek podpada ludziom, choć to nie jest zły facet. Ale czasem jakoś go żal, a nie tego oczekujemy od ministra spraw zagranicznych. Z serca RM życzy powodzenia, choć znając jego charakter wytrwanie do końca będzie wyczynem.
Szefie: mniej emocji, częściej gryź się w język. Ostatecznie wszyscy gramy dla Polski!
A my na dołach róbmy swoje, nie przejmujmy się frontalnym atakiem na nowa władzę, że niby czego by nie zrobili to źle. Psy szczekają, karawana jedzie dalej. Wszystkie ręce na pokład!